9. bölüm (Final)
Holy anısına….. (rip)
Holynin ölümünden 8 yıl 8 ay 8 gün sonra
Ne yaramaz bir çocuk bu böyle diye geçirdi aklından kero. Kime çektiyse akşam tüm davetlilere rezil edecek bizi diyordu içinden. Kocası mahmut yaklaştı yanına gülümseyerek, bir süredir çocuğa tahammülsüz bakışını izliyordu keronun. ‘sen neden sinirlendin yine’ diye sordu. ‘bu nası çocuk bu çocuk olmamış, yapılamamış yani belli’ dedi sinirli bir şekilde. Mahmut daha da gülerek ‘sakin ol o daha çocuk ve bugün onun günü’ dedi. Biz çocukluğumuzda böyle miydik acaba diye düşündü kero ama çok da takılmadı. Zaten amerikadan yeni dönmüşlerdi tüm bu tantana için. Yıllardır memleket özlemi çekiyordu zaten derken bir de bu telaş ağır gelmişti. Bir an geçmişe gitti… Neler neler yaşanmıştı öyle. Holi öldüğünde birden dünyası başına yıkıldı zannederken sislerin arasından çıkıp gelen mahmut onu tekrar hayata bağlamıştı... Tam tüm evlenme hayallerine veda etmiş yastayken holinin aşuresini yaptığı sırada (evet aşure, helvasını yapmaya eli varmamıştı hem de aşure ayıydı…) mahmut gelmişti onu ziyarete. İlk orada fark etmişti kero mahmuta karşı ilgisi olduğunu. Sonra sohbet muhabbet derken geniş bir zaman dilimine yayılan arkadaşlıkları aşka dönüşmüş, organik ve entrikasız bir şekilde sonunda evlenmiş ve mutlu olmuştu kero. Aslında öle abartılacak bi mevzu da değil ama sevmek ve sevilmek güzel bir şeymiş diyordu hep. Mahmut bu ışıltılı hayatı sevmediği için amerikaya dönmek istemiş ve kero da onunla gitmişti. Arada alcatraz ve pluviofil onları ziyarete geliyordu ama onlar hiç türkiyeye gelmemişti… sonra alcatraz ve pluviofili düşündü. Onların başından da neler geçmişti öyle. Bi dönem alcatrazın girdiği fakir oğlan zengin kız tripleri yüzünden ayrılmışlardı da… ama sonra kader bir şekilde onları bir araya getirmişti tekrar tekrar, kopamamışlardı… bu düşünceler aklından geçerken Alcatraz yaklaştı yanına. Ne kadar da değişmişti kardeşi. O hep karamsar, kaygılı ve agresif halinden eser kalmamıştı. Pluviofil ona çok iyi gelmişti. Çok zor sınavlardan geçmişlerdi birlikte. Bir ara mahmut ve pluviofil evlenmişti hala mantığını çözüp anlayamadığı bir sebep ve şirket hisseleri yüzünden. Mahmut keroyu bunun kağıt üzerinde bir evlilik olduğuna bir şekilde ikna etmişti ama pluviofil alcatrazı ikna edememişti. O da pluviofile inat çenle evlenmeye kalkmıştı. O günü hiç unutmuyordu kero. Tam nikah kıyılacakken pluviofilin ‘durun bu nikah kıyılamaz’ diyerek içeri girmesini ve elindeki boşanma kararını alcatraza göstermesini… bunlar gerçekten yaşanmıştı.. o an herkes şoktaydı alcatraz çenle evlenmekten vazgeçtiği için. Sonra alcatraz ‘madem bu kadar masraf ettik herkesi topladık bari pluviofille evlenelim demişti’ tüm salon bu kararı ayakta alkışlamış, nikah memuru el çabukluğuyla hemen düzenlediği evraklardan sonra kime niyet kime kısmet edasıyla pluviofil ve alcatrazın nikahını kıymıştı. Bu düşüncelerden sıyrılan kero ‘nikahını hatırlıyor musun’ diye sırıttı. ‘nasıl unutabilirim, hem unutmayı deli gibi istiyorum hem de asla unutmak istemiyorum değişik bir gündü gerçekten’ dedi alcatraz yüzünden ne hissettiği anlaşılmayan bir ifadeyle. Derken pluviofil geldi yanlarına ‘ne kaynatıyorsunuz iki kardeş’ diye sordu. ‘nikahınızı’ dedi kero alcatrazın dürtmesine fırsat kalmadan. Pluviofil ne zaman o konu açılsa kızarır, utanırdı ‘ay hatırlatma kero unutmak istiyorum o rezilliği ama unutulmuyor işte, insan nikahını nasıl unutur ki’ diyordu. Onlar sohbet ederken ortalıkta koşturan çocuk masaya çarpıp üzerindeki tabakların yere düşüp kırılmasına neden oldu. Kero ‘evladım koşmasana sabahtan beri kaç oldu seni uyardığım’ diyerek çocuğun yanına koştu. Ayağı yaralanıp kanayan çocuk ağlıyordu. Kero çok üzüldü ve çocuğa sarıldı, az daha o da ağlayacaktı…
Chen de davetliler arasındaydı ve davetten biraz erken gelmişti. Şampiyonlar ligi gibi bir ekip bir araya toplanmıştı yıllar sonra, her şeyi detaylı bir şekilde yerinde izleyip analiz etmeliydi. Yıllar çenin güzelliğinden hiçbir şey kaybettirmemişti. Yine çok şık ve ışıl ışıldı. Onu göre alcatraz karşılamaya gitti. Ne de olsa eski nikah masasında bıraktığı kadındı. Bu da nasıl bir şeyse insan eski çıktığı falan olurdu nikah masasında bıraktığı da neydi… ‘hoş geldin çen erkencisin’ dedi. ‘hoşbulduk, ben yabancı mıyım ayol davetlilerle birlikte geleyim’ dedi. Yanına gelen keroyu gördü, onu çok uzun zamandır görmemişti.. çen holinin ölümünden sonra eski hayatına dönmüştü. Holiden boşanması ile holinin ölümü arasında yaşadıkları ona iyi bir ders olmuştu. Holinin tüm serveti 3 çocuğu arasında paylaştırılmış, oggynin hisselerini yönetmek de chene kalmıştı. Çen yalıya tekrar taşınmıştı. Küboo biggie ile evlenip prag paris Londra üçgeninde geziyor neredeyse yüzünü bile görmüyordu. Küboo adına üzülüyordu içten içe. Bi tarafı da oh olsun diyordu, en büyük kız olarak üvey anneyi kabullenmemiş kendince çenle hep yarış halinde hayatı zehir etmeye çalışmıştı ne de olsa. En sonunda da onun sadece parasını seven çenin eski sevgilisiyle evlenmişti. Aslında küboonun canını sıkmak için bunları kullanabilirdi ama oggy ve psikolojisi onun için daha önemliydi. Bu yüzden huzur kaçırıcı hiçbir olayın içinde bulunmamalıydı artık. Döngüsel ile dinamic arasında alevlenen aşka erken müdahale edip döngüseli kanadaya yollamıştı. Uzun zamandır gelmemişti. Umuyordu ki gelmezdi de…. Çen tüm yaşadıklarından sonra sonunda huzurlu ve mutlu bir hayata kavuşmuştu. Arada canı entrika, yalan dolan falan çekiyordu ama oğlunu düşünüyordu. Belki de diyordu, belki de oggyden ayrı kaldığı o kısa süreçte gerçekler yüzüne bu kadar sert çarpmasa çok daha farklı bir yoldan devam edebilirdi, çen fark etmişti ki kaybedecek hiçbir şeyi yokken aslında kaybedecek çok şeyi vardı… o yüzden keroya sarıldı. Kero neye uğradığını şaşırdı, acaba yine neyin peşinde diye düşünürken aklına çocuk geldi, ben bi bakayım diyerek yanından ayrıldı.
Çocuk ortalıkta yoktu. Kero alcatraz mahmut üçü birden çocuğu arıyordu ama hiçbir yerde bulamıyorlardı. Kero kafayı yemek üzereydi. Kimseyi de panikletmemek için bir şey diyemiyorlardı. Derken alcatraz daha fazla dayanamadı orkestradan bir anons geçmesini istedi. Şimdi herkesin haberi vardı ve herkes çocuğu aramaya başlamıştı. Ama yoktu. Bir müddet sonra pluviofilin çığlığı duyuldu. Havuz kenarındaki demir parmaklıklara kafası sıkışan çocuk mahsur kalmıştı. Kero ‘çocuğum senin ne işin var orada çıkamayacağın yere neden giriyorsun bilmediğin işe girişiyorsun’ diye azarlıyordu. Bir müddet daha uğraştılar ama canı yanan çocuk ağlamaya başlayınca vazgeçtiler. O sırada açılın ben hallederim diyen mahmut geldi. Demir parmaklıkları adeta bir cüneyt arkın edasıyla bükerek açmak suretiyle çocuğu kurtardı ve bir anda halkın kahramanı oldu. Kero kocasına bir kez daha aşık olmuştu… çocuk da kurtulduğuna göre davetlileri daha fazla bekletmemelilerdi, eğlence başlasındı diye düşünüyordu çen, bi çocuğa sahip çıkamıyorlar düşüncesi dışında dişe dokunur bir malzeme toplayamamıştı henüz çünkü...
Yıllar sonra birbirine düşman belki de bir o kadar pişman ekip tekrar bir araya gelmişti. Sahi neydi onları tekrar bir araya getiren. Yapılan her şey unutulmuş muydu. Derken tam da tüm bu curcunanın arasında orkestradan bir ses yükseldi. ‘Lütfen bebeleri pistten alalım ve sünnet çocuğumuza kuvvetli bir alkış alalım.’ Alkışlar arasında anne ve babasıyla birlikte geliyordu kahramanımız. Herkesin birbirinin kuyusunu kazdığı, şeytan görsün yüzünü dediği, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, eski çıktığının ex eniştesinin kayınçosunun komşusu edasında beyin yakan ekip alkışlıyordu şimdi… tüm bu ilişkilerden, entrikalardan ve nasıl bir ekibi bir araya getirmiş olduğundan habersiz, pluviofil ve alcatrazın eline tutuşmuş sleepless sahneye doğru yürüyordu….
-SON-
