Az önce mantarlı ıspanak yaparken aklıma bi anım geldi. Üni 3. Sınıfta stajlara çıkmamıza bi adım kala son bişey kalmıştı. Hepimiz standart bi yemek tarifesi geliştirmeliydik. Ben de dahiyane bir fikirmiş gibi diyabet hastaları için mantarlı ıspanak yapmaya karar verdim
neyse yemek pişirme labında yaptık. Birinci sınıfta da bi dönem böle bi dersimiz vardı her hafta yemek yapıyorduk
en sonunda herkes yaptığı yemeği sunuma hazırlar büyük masaya götürür ve yemeğini sunardı
tabi özlemişiz de iki senedir yoktu böle bi sunum
üçüncü sınıf sunumuna dersin hocası bölüm başkanını da davet etmişti bi bakımdan gerçek manada görücüye çıkıyorduk artık
neyse hepimiz tabaklarımızı masaya götürdük. Herkes kendisi yapıyordu tek başına yemekleri birinci sınıftaki gibi grup çalışması yoktu. O yüzden tahminim en az 30 çeşit sunum var masada. Ama neler neler… gutensiz yemekler laktozsuz tatlılar tatlı krizi topları… öğrendiğimiz bir şey daha vardı. İçerik kadar görsel sunum da önemliydi. Masa süper görünüyor. Derken bölüm başkanından tadım yapması istendi. Hoca tek bişey tattı o masada. Evet aynen tahmin ettiğiniz gibi 🤦♀️ Bi çatal aldı, sonra bi çatal daha alırken biraz tuzunu kaçırmışsınız galiba dedi. Ben bişe demeden dersin hocası ıspanağın sodyum içeriğini hesaba katmayı unutmuş olmalı deyip savunmuştu beni
neyse sunum bitti, bari ben de bi tadına bakayım dedim. Tuz tüketimi yüksek biri olarak ben hayatımda bu kadar tuzlu bişe yemedim
sanırım tükürdüm
vay be koskoca bölüm başkanına bak işte adam gibi adamlık işte feraset işte zerafet işte nezaket diye düşünmüştüm ben olsam o ikinci çatalı asla almazdım
ne zaman ıspanaklı bişiler yapsam aklıma gelir bu anım ve ıspanağın sodyum içeriği
neyse yemeğim soğumuştur bunları yazana kadar yiyim bari
