hani böyle kosturuyoruz ya deli gibi , her hangi birsey ugruna , iş , okul , aşk , aile , yada aklıma gelmeyen her ne var ise..
sonsuz öfkeler , sınırısız kaygılar , doyumsuz hırslar , ölümsüz aşklar , kimseli kimsesiz hayaller (: ve daha ne büyük sıfatlı duygu durumlar...
hepsinin bitecegini ama bugün ama yarın hepsinin tamamen ve geri dönüşü olmayacak sekilde bitecek olduğunu bilmek , öyle hafifletiyor ki bedenimin bütün ağırlığı kayboluyor sanki.
Bunca efor , çabalama , fazladan tek bir cümle , tek bir nota , fazladan bir ev , fazldan yada daha lüx bir araba öyle kaybediyor ki anlamını bakışımın teğet geçtiği kutulardan farksız oluyor bir anda (:
ne kimseyi fazla sevebiliyor ne de kimseye fazla üzülüp , fazla sevinebiliyorum ama çok huzurlu ve mutlu bir dinginlik dolduruyor akreple yelkovan arasinda ki bosluğu...
her şeyın sonu oldugunu bilmek , uculatıyor mu birseyleri aslında hayır , az kelime harcanmış cümlelerde büyük anlamlar bulma zevkinden birşey eksiltiyor mu aslaaaa , sadece rahatlatıyor , mutlu bile ettiği söylenebilir (:
bir paket sigara gibi yana yana biteceğiz ne bizim , ne ateşin ne yakanın suçu var , olayın doğası bu.... falablar filanlarrrrr bitecek iste..
kimse sana zengin olamazsın diyemez 
üzgünüm beee çok hem de 🚬
