Beni severek zarar verebilen tek insan olabilirsin. Uyuyamıyorum. Yüzün hep gözümün önüne geliyor. Uyuyabileyim diye ne boklara bulaştım, bilemezsin. Unutmak, uyumak istiyorum, yapamıyorum. Bu evrendeki herhangi bir şeyi bu kadar özleyeceğimi hiç düşünmezdim. Hiçbir şey çare etmiyor. Şarkılar, sohbetler, gülermiş gibi yapmak, hiçbir şey. Keşke makineler gibi olsak diyorum. Biri fişimi çekse, uykuya dalsam. Ne ara mantığımı bu kadar kaybettim? Ne ara kendimi bu kadar sende kaybettim? Böyle bir insan değildim. Kafamın içindeki her şey basit kimyasal olaylardan ibaret. Aşk, özlem, sevgi hepsi hepsi. Düşüncelerimin temelinde bu meseleler yatıyor. Mantığı var. Fakat bu kadar pençeye düşmemin mantığı yok. Ben kendimi dahi bu kadar sevmedim ya. Katlanamıyorum özlemeye. Uyuyamıyorum.