Schopenhauer ve Kirpileri

Schopenhauer, kirpi metaforunda kirpiler üzerinden ortak noktada buluşmayı, birlikte yaşama erdemi ve nezaketini anlatmak ister.

Paradoks şöyledir; Soğuk nedeniyle birbirine yaklaşan oklu kirpiler, ısınmak isteyerek birbirlerine sokulurlar fakat oklarının farkına vararak birbirlerinden uzaklaşmak zorunda kalır. Soğuktan donmak mı yoksa batan oklar nedeniyle acı içinde yaşamak mı? Bu ikilem arasında kalırlar... Sonunda her iki acıya da tahammül edebilecek noktaya kadar birbirilerine yaklaşırlar.

Schopenhauer, insanlar iç dünyalarındaki boşluk nedeniyle bir araya gelirler der. Fakat onları birbirlerine ters gelen özellikleri, yaptıkları hatalar uzaklaştırır. Sonuç olarak da toplumsal bir varlık oldukları için birlikte yaşama erdemini göstermek zorundadırlar ve birçok konuda kapsayıcı olup zamanla bu nezaketi gösterirler.