Biz yorgun olduğumuz için mi dile getiriyoruz bunu yoksa devamlı söylendiğimiz için mi yorgunuz ?
Dilimizden alışkanlıktan ötürü çıkan şeyleri , olmasak dahi benimsiyor muyuz ?
Devamlı kendimizi, mutsuz, yorgun, çaresiz, sıkıcı, monoton, hiç ekonomik durumu düzeltemeyeceğiz biri olarak görmemiz ve bunu özellikle dile getirmemiz, bizi tam da böyle biri mi yapıyor ?
Bu aralar buna takılıyor aklım. Ya söylediğin gibi olursun. Ya da ne isen onu söylersin gibi uyduruk bir söz dizisi yaratmış olabilirim zihnimde.
