BİR ÇANAKKALE SAVAŞI ANISI
Turhal'da babamın arkadaşının dedesi anısını anlatmıştı:
Çanakkale'de savaştan açlıktan ve susuzluktan bıkıp komutanlarını eğer engel olmaya kalkarsa vurmayı bile planlayarak firar etmeye karar vermişler. Firar edecekleri sabah gözcü iki atlı geliyor diye bağırmış. Baktık diyor, biri ışıl ışıl madalya ve apoletli diğeri daha sade iki kişi geliyor. Firarı unutuyorlar. Biri Atatürk.. Sonradan öğreniyorlar. Tabi içtima tekmil için sıraya giriyorlar, korkudan titriyorlar. Firar edeceğimizi mi öğrendiler, bizi hapse atmaya mı asmaya mı geldiler diye. Atatürk askerlere dönüyor gözleri dolu şekilde " biliyorum bir tarafta düşman bir tarafta açlık. Belki içinizde firar etmeyi düşünenler var. Ama bizden sonrası vatan, bizden sonrası namus, bizden sonrası çocuklarımız. Düşmanla aralarında sadece biz varız." demiş. Firar etmeyi düşündükleri için utanmışlar. Ondan sonra bize öyle bir güç geldi ki orada hem aç kaldık hem de Atatürk ile birlikte 2 gün düşmanla savaştık dediğini anlattı ve hüngür hüngür ağladı. 85 yaşındaki adam. Liderlik insanın yaratılışında olması gereken bir şey. Atatürk'ün nasıl büyük bir insan olduğunu o gün bir daha anladım.
