Evet arkadaşlar dün sevgili
@pumpkin arkadaşımızın başarısız olan ilgi çekme çabalarından sonra (şu kadar fava şunu yaparım yok şu kadar fava resim atarım şeklinde olan) ve arkasından atmış olduğu 35 yıl öncesi Yozgat kalesinden çekilmiş ensesi dönük fotoğraf şokunu üstümüzden henüz atamamışken forumun artık böyle kurgusal meselelere değil de gerçek olaylara yönelmesi gerektiğini düşündüm ve yakın zamanda başıma gelmiş üzücü ve elim bir olayı sizlerle paylaşmak istedim.
Geçmişten günümüze medeniyetin beşiği olan güzide Anadolumuzun kendine münhasır özellikleri olan bir şehrinde yaşıyorum. Aslen buralı olmamama rağmen mesleğim nedeniyle uzun yıllar önce buraya gelmiş ve kısa sürede burayı çok sevmiştim. Güzel arkadaşlıklar kurmam ve sıcak bir çalışma ortamım olması sebebiyle hızla adapte olduğum bu şehirden mecburi hizmet sebepli kısa süreli bir ayrılığımız olmuş ve akabinde tekrardan buraya dönüş yapmıştım.
Lafı çok uzatmayayım. Geçtiğimizi günlerde aracımın son yağ değişiminin üzerinden 15.000 km geçmesi ve ufak tefek ihtiyaçlar sebebiyle aracın bakımını yaptırmak amacıyla servisten fiyat teklifi istedim ve aldığım teklif karşısında bunun bir saçmalık olduğunu düşünerek bakımı sanayide yaptırmaya karar verdim. Sanayi esnafıyla haşır neşirliği olan bir arkadaşımın referans olması ile telefonda bir beyefendi ile fiyat görüşmesi yaptım ve yan sanayi ürünler ve kaliteli marka bir yağ kullanılması şartıyla ile (reklam olmaması amacıyla markayı belirtmiyorum) sözleştik ve ben ertesi gün sabah erkenden eski sanayi sitesinin yolunu tuttum.
Aldığım fiyat her ne kadar aklımda soru işareti oluşturmuş olsa da arkadaşıma güvenerek sanayiye ulaştım ancak navigasyon beni sanayinin en izbe en kuytu sokaklarına doğru götürdükçe iyiden iyiye işkillenmeye başladım. Nihayetinde dükkanın önüne gelmiştim ancak gördüğüm manzara beni şok etti. Bırakın insanın g*tünü ellemeyi, kıçını kesseler kimseciklerin haberi olmayacağı sakinlikte bir dükkanda nasıl bir ustayla muhattap olacağım acaba diye düşünürken beni gayet efendi görünümlü ve kibar bir beyefendi karşıladı. Kısa bir süre düşüncelerim nedeniyle kendimden utandıktan sonra yapılacakları ustaya anlattım. Meğersem sanayide böyle metroseksüel insanları pek seven olmazmış ve ustaların genelde hebele hübele tarzda konuşmaları gerekirmiş, bu durumu sonradan anladım. Bu beyefendiye de kibarlığı nedeniyle sanayide pek uğrayan olmazmış. Kendisine arabayı bıraktıktan sonra işe gidebilmem için en yakın toplu taşıma durağı nerede diye sordum fakat kendisi isterseniz sizi arabayla ben bırakabilirim şeklinde gayet kibar bir teklifte bulundu ancak esnafın dükkanını boş bırakmaması gerektiği felsefesine inanan bir insan olduğum için bu teklifi kabul etmedim. Yürüyerek durağa ulaştım ve kısa sürede otobüse binebildim. Ve asıl olaylar buradan sonra başladı.
Uzun süre öncesi bu şehre gelmiş olmama rağmen uzun süredir toplu taşımayı kullanmamıştım. Sanırım en son 6 yıl önce şehirlerarası bir yolculuk sonrası tramvaya binme durumum olmuştu. Artık toplu taşımada bilet kullanılmadığını ve temassız kartların kullanılabildiğini yerel medyadan okumuş olmam nedeniyle içim gayet rahattı ve otobüse biner binmez sağa sola bakarak bankamatik kartımı okutacak cihazı aramaya başladım fakat bulmam epeyce bir zaman aldı. Meraklı gözlerle beni izleyen şoför ve yolcuların benim bu mekanın yabancısı olduğumu anlamaları çok uzun sürmedi ve özgüvenli bir şekilde otobüse binen şahsımın ürkek bir ceylana dönüşmesi çok gurur kırıcı oldu. Sabah erken saatler olması ve insanların işe yetişmeye çalışmaları nedeniyle otobüsün içi epeyce kalabalık görünüyordu.Kafamı öne eğerek öğrencilik yıllarımdan aklımda kaldığı şekilde arkalara doğru yürümeye çalıştım ancak sanırım bu şehirde böyle bir zorunluluk yoktu. Çünkü ayakta olan herkes şoförün yanına dikilmiş ve camdan yolu izlemekle meşguldü. İte kaka arka taraflarda müsait bir yer bulduktan sonra yavaş yavaş mekanı izlemeye başladım. Aradan geçen uzun yıllardan sonra bir çok şeyin değişmiş olduğunu düşünürken yavaş yavaş aslında çok da bir değişiklik olmadığını farkettim. Öğrenciliğim zamanına benzer şekilde yine suratı asık insanlar, araç içindeki tüm XX kromozomlu bireyleri kesmekle meşgul Arizona kertenkeleleri ve sabahın en erken saaatine hastane randevusu alma hastalığına yakalanmış yaşlı amca ve teyzelerimiz. Hepsi halen aynı yerinde duruyordu. Üstelik o güneşin altında beklemiş peynirin ekşi ve kesif kokusu kıvamındaki sabah aç karna olan insanların nefes kokularını hissetmemek mümkün değildi. Artık mekan o kadar da yabancı değildi benim için.
Eski yıllardan kalma bir refleks olsa gerek telefonumu herhangi bir çalınma ihtimaline karşı g*t cebimden çıkarıp etrafımdaki insanların rahatsız olmaması nedeniyle de sessize alarak ön cebime koydum. Çünkü ben de toplu bulunulan yerlerde bangır bangır çalan telefon seslerinden ve bağıra bağıra konuşan insanlardan rahatsız oluyorum. Bu sebeple ne zaman kalabalık bir yere girsem hemen telefonu sessize alırım.Aradan biraz vakit geçtikten sonra pantolonumda bir hareketlenme olduğunu hissettim ama tam olarak ne olduğunu anlayamadım. Lan acabı mı diyerek elimi telefona attım, şükürler olsun halen yerinde duruyordu. Çıkarıp baktığımda bir whatsapp bildirim olduğunu görmemle pantolonumdaki hareketlenmenin sebebinin bu olduğunu anladım. Hepimizin whatsapp gruplarında en az bir tane bulunan bu komik olma çabasındaki arkadaşlardan birisi bir link göndermişti. Halı saha grubundaki öğretmen olan arkadaşlarımızdan birisi, hem ara tatilde hem de ramazan ayında olmamıza rağmen öğlene kadar yatmak yerine sabahın sekiz buçuğunda gruba komik video göndermeyi tercih etmişti. Yaptığı bu saçma davranışa anlam verememiş olsam da en azından boğucu otobüs yolculuğumu belki birazcık çekilebilir kılar umuduyla videoyu açtım.
Etrafımda hayattan bezmiş bir vaziyette dikilen o robot görünümlü insanların internet kotası biter korkusu olmadan video izleyebilen bu yabancıyı fark etmeleri uzun sürmedi ve kafalarını çevirip hiç de utanma sıkılma olmadan telefonumu dikizlemeye başlamışlardı. Ben her ne kadar rahatsız olmamış gibi davranmış olsam da bu durum hiç hoşuma gitmemişti. Sonuçta her insanın telefonu bir nevi kendi mahremiydi. Fakat hiç aldırış etmeden izlemeye devam ettiler. Ancak görüntülerden ses olmadığı için ne olduğu anlaşılmıyordu... Bu sebeple aynı videoyu bir kez de sesli olarak dinlemek ihtiyacı hissettim. Ancak 45 saniye süren bu videonun sonunda malesef olan olmuştu. Tüm otobüs o malum cümle ile irkilmişt. Videodaki şahıs 'Kim Götümü Elledi Benim' diye bağırıyordu.
View: https://www.youtube.com/watch?v=woOiVm5_FwI
Malesef herkese madara olmuştum. Zaten iyi başlamamış olan bu toplu taşıma maceram adım adım mutsuz sona yaklaşıyordu. Arada tek tük yükselen 'Estağfurulllaaaahhh Estağfurulllaaaahhh' ve 'Mübarek gün oluyor mu hiç böyle yahu' gibi hayıflanmaları duymamak mümkün değildi. Kafamı iyice öne eğerek yolculuğun bitmesi için sabırla beklemeye başladım. 15 dakika süren bu korkunç maceradan malesef acı bir tecrübe olarak ders çıkarmış oldum.
Size tavsiyem siz siz olun, olur olmaz zamanlarda komikli video linki gönderen bu arkadaşlarınızı hayatınızdan çıkarın. Yoksa benim yaşadığım bu acı tecrübeyi elbet bir gün siz de yaşayacaksınız....
