Zabaan köründe tek uyanan ben değilim diye minnak Bi mutluluk oluyor içimde
Ben küçükken dedem namaz kılardı sabah zemindeki tahtaların çıtırtısı ve diz kemiklerinden çıkan tıkırt sesiyle uyanırdım
Odanın içi taze demlenmiş çay kokardı aslında huzur kokardı
Her sabah Bi insan sabah namazından önce nasıl sinekkaydı traş olabilirdi ahh dedem
Sonra hemen kalkıp balkona çıkarım karşimizda 2 tane dağ var ortasından güneş doğar yavaşça doğuşunu izlerdim
Dedem Bi kahraman gibiydi acaba nerden biliyordu güneşin doğacağini
Sana bunu anlattım mi bilmiyorum ama yine mazim canladı
Yaşlilik şeysi hep bunlar eskiyi döndürüp duruyor beynim
Off bak şimdi anneannemin sobanın üstüne koyduğu bazlama konusuna eşlik eden köy peyniri ve tereyağ kokusu bile geldi
🥺🚬😢
Öylece kalsaydım keşke hayatı bu kadar yaşamaya gerek yoktu
Yaaaa.
Benim erken kalkışlarım da annemin eseri. Ezan okunduğu gibi kalkar, abdestini alır, namazını kılardı. Ev şimdiki 1+1'ler gibiydi. Holde soba, salonda abimlerin yattıkları çekyatlar, yemek masası, televizyon... Annemle beraber aynı odada yatardık.
Annem kalkınca ben de uyanırdım. Buz gibi soğuk olurdu ev her zaman. Yaz bile olsa sabahları soğuktu. Kışın namazdan sonra hemen sobayı yakardı. Sonra çayı koyardı sobanın üstüne. Sonra patates soyardı, onu kızartırdı. Her sabah patates kızartması yerdik. Boldu tabi, çuvalla alırdı annem.
Huzur içinde uyusunlar...
