Bağımlılık ve dopamin
Asıl
kaynak vakti olanlar için şiddetle tavsiye ederim.
Artık eskiden sizi mutlu eden şeyler mutlu etmiyor mu ? Artık hayattan yeterince doyum almamanızı ilerleyen yaşınıza ya da saçma sapan kendinizce kötü deneyimlerinize mi bağlıyorsunuz ? Aslında sebebi bağımlılık ve başkaca sebebi yok ama nasıl ...
Beyninizde olaylar şöyle gelişiyor, önce beynimizde motor fonksiyonların, konsatrasyonun, bizi motive eden ve eyleme karşın itki görevi gören dopamin hormonunun ırzına geçiyorsunuz ( sigara, alkol, uyuşturucu, mast, alışveriş, sosyal medya, fast food vs vs ) , ırzına geçmek tam anlamı ile doğru bir kelime çünkü normal şartlarda edinebileceğiniz dopamin miktarının kat kat fazlasını parantez içinde sayılan yapay hazlar ile beyninize pompalıyorusunuz ve beyin kendi kendine şöyle bir karar alıyor refleks olarak " nasıl olsa bana bol keseden, binlerce birim dopamin geliyor, o halde bu dopaminin bağlanacağı resepterlörlerin hepsini faal tutarak ekstra enerji yakmayım, bir kısmını kapatayım" der gibi bir şey anlayacağınız dilde, peki dopamin reseptörlerinin önemi nedir ? neden reseptörler kapanmamalı saçma sapan alışkanlıklar ile ?
İzahı şu artık gülleri koklamaktan haz etmiyorsanız, yeni doğan güneş içinizi ferahlatmıyorsa ya da daha önceden nefesinizi kesen şeyler artık kılınızı kıpırdatmıyorsa bu kapanmış reseptörlerin eseridir, bağımlı olup olmadığınızı bu mantıkta yorumlayın.
Bağımlı insanların
prefrontal korteksleri gelişmez, prefrontal korteks ise verilen linkte görüleceği üzere "en üst düzeydeki davranışların bütün bileşenlerinin bağlantılarını yapan ve onları bütünleştiren, önemli
duyu ve
motor sistemlerinin arasındaki geri bildirim döngülerinin ve bağlantılarının yer aldığı alandır." olarak tarif edilir. Hocamızın
söylediği gibi bu bölgesi gelişmeyen insan yarımdır, gelişimini tamamlayamaz, yani bağımlı insanlar hiç bir boka yaramaz.
Bu arada bağımlılıklarınızı bıraktığınızda yaşadığınız
yoksunluk sendromları , beyninizin rahata ve kolaya meyilli olmasından ötürüdür. Çünkü beyin yenilikten nefret eder, her yeni bilinmezlik beynin bedeninize olan yegane tutumuna yani hayatta kalma güdüsüne ters düşer. O yüzdendir no pain no gain agalar.
Bir gün bunca bilginin merkepliğini yapmayıp, haftada içtiğim bir kaç sigaraya gülümseyerek veda edebilmektir amacım.
