Kendimceyim Düş/İçimde meczup tümceler var
Beni çıldırt diyor çığlığım;beni as ve kendine benzet.Eskiyorum.Yaşamın en iç noktasına koyuyorum kendimi:mavinin ve aşkın hükümdarlığına...Vurulanlarla vuranlar arasıdayım Düş.
Henüz olgunlaşmamış bir meyvenin hamlığı gibi tatsız bir hiçlikle sallanıyorum yaşamın kırık köşelerinde.Sonra biri çıksa diyorum.Biri çıksa,bir ay vaktinde,gülfidanları getirse bana.Hiç susmasa.
Hiçbir şeyim ben.Sen yoksan ben hiç olmadığım kadar hiçbir şeyim.Bunu kendimden bile saklıyorum.Çürümüş dişleriyle gelen sabah gibi,cesedi delik deşik edilmiş bir kaplumbağa yavrusu gibi,onun veya bunun gibi,kendilerinden kaçıp sapık bir yolda dişlenen çocuklar gibi,sabah ezanında uyanıp,kirli seccadelere sahte yüzlerini indirip kutsal olan ne varsa ona yalvaran din tacirleri gibi saklıyorum kendimden hiçbir şey olduğumu.
Herkes gibi benim de bir öyküm vardı Düş...Ama ben uzun bir şiirde manasız bir yolculuğa çıkmak istiyordum.Herkesin bir öyküsü vardır ama şiiri yoktur der ya usta.İşte ben de bu farklılığın ortasında,hiçbir şey olmamak için olgunlaşmak istiyordum. Seni arıyordum.
Söylesene Düş mavinin hangi tonundasın?Bir masal bulup dokunabilirmiyim,gözlerinin yeşiline.Yada bir şairin şahdamarını kesip,mısra mısra dolarmıyım avuçiçi sıcaklığına.Ama yoksun ve sensizliğe iki kez vuruyor saat.
Bir: çava bejim nizanim
İki: çava bejim nizanim
17-05-2023
