şimdi arka planda chill bi müzik çalıyorken fark ettim de;
-aşırı keyif aldığım şeyler o kadar da keyif vermiyo
-hayata karşı daha bi umursamaz olmuşum, bu biraz zora sokuyor beni bazen de hayatımı kurtarıyor
-ne film izlemek, ne kitap okumak, ne yeni müzikler keşfetmek ne de bişiler ögrenmek istiyorum.
-güzel bişi olduğunda çevremdekiler duygularıyla hareket edebiliyor (heyecan, sevinç, kahkaha atmak gibi) bana çoğu yapmacık geliyo
-fotograf albümündeki çocukluk yıllarıma özlemim gün geçtikçe artıyor. geçmişe takıntılı değilim ama aklım oraya gidiyo bazen
-canlı cenaze gibi hissediyorum bazen, sırf birileri bişi sormasın konuşmasın diye sürekli evde/ofiste/sokakta kulaklıkla takılıyorum. bazı zamanlar bişi bile dinlemezken üstelik...
-hayat takvimimi görmeyi diliyorum çoğu zaman. ölümü merak ediyorum. acaba nerede nasıl hangi şartlar içindeyken son nefesimi vericem acaba
-hayatıma birini almak istemiyorum birini de çıkarmak istemiyorum. sosyal biri değilim zaten. 4 duvar seviyorum ben.
-sürekli küfür edesim var, insanlar beni sevsin yada sevmesin umursamadan.
-yaşlanıyorum galiba, sessizliğe ve duvarlara olan ilgim artmış çünkü..
bitti.
