çünkü sanat sanat için değil para için yapılıyor. müşteri demografi ve segmentasyonu arz talep ile ölçülebildiğinden mütevellit amerikayı yeniden keşfedip risk almak yerine tutan bir yapım üzerinden para kazanmaya odaklanılıyor. korku kategorisi değil de genel mânâda yapılan film serilerini baz aldığımızda da bu tezi ispatlıyor. kvp, recep ivedik vb.
yaklaşık 20 yıl önce izlediğim korku filmi hâlâ cam gibi hafızamda, ufakken bıraktığı etkiden ziyade ara ara açar izlerim, stephen kingin romanından uyarlama ve uzun bir film, adı rose red konağı
