Yaratılışçılık aslında kolayca çürütülebilecek bir düşünce değildir. Çünkü ateistlerin dediği gibi her şey rastgele olmuş olsa bile "Bu rastgeleliği yaratmış bir tanrı vardır." deyip yaratılışçılığa inanabiliriz. Peki yaratılışçılar neden ısrarla insanın yoktan var olduğunu söylerler?
Semavi dinlere baktığımızda insan çok üstün bir konumdadır. Her varlık ona hizmet için yaratılmıştır ve insan da bu canlıları emaneti olarak görür. Bu görüşün semavi dinlerin bu kadar kabul görmesinde çok büyük etkisi vardır. Çünkü insanlar egolarının tatmin edilmesinden hoşlanırlar. İnsanlar bugünlerde bile hâlâ maymunlarla akraba olmamızı kabul edemiyorlar. Çünkü kendilerine yediremiyorlar maymunla akraba olmayı. Ama maalesef bilim böyle ilerlemiyor. İnsanların yaratılışçı olmalarının en büyük nedeni dinlerine bağlılıkları değil yenemedikleri egolarıdır. Bu egoya örnek vermek gerekirse Darwin, Türlerin Kökeni kitabını yayımladığında -ki bu kitapta insan evriminden söz etmez- gazetelerde ve dergilerde Darwin'i maymuna benzeterek çizimler yapılmıştır. O zamanlar tarih 1850'lerdi ama şimdiye baktığımızda yaratılışçıların fazla da değişmediğini görürüz. Örneğin sosyal medyada evrim teorisini "anlamış" insanlarla "Sen maymundan geldiğine inan ben Adem'den geldim." diye dalga geçilir. Bence bunun nedeni dinlerine olan hassas bağlılıkları değil kendilerinin maymun gibi bir hayvanla akraba olamayacaklarını düşünmeleridir.
Bu düşünce bence bir noktada tanrılarını kızdıracaktır. Çünkü yaratılışçılar kendilerinin yoktan var edildiğine inanır. Tanrı onları çamurdan var etmiştir. Ama bilime göre belki de bir hidrojen atomunda belki de daha küçük olan atom altı parçacıklardan evrimleşerek insan ve diğer varlıklar oluşmuştur. Sizce çamurdan bir anda var edilmek mi daha mucizevi yoksa bir tanrının ilk önce bilimleri yaratıp sonra bu bilimlerin kurallarını ve mantıklarını yaratıp sonra en basit yapı taşlarından başlayıp bu kurallara bağlı kalarak bu denli kompleks bir varlığı adım adım yaratmak mı? Bu noktada bence yaratılışçılar tanrılarını fazla küçümsüyorlar ya da kendilerini çok büyük görüyorlar.
Semavi dinlere baktığımızda insan çok üstün bir konumdadır. Her varlık ona hizmet için yaratılmıştır ve insan da bu canlıları emaneti olarak görür. Bu görüşün semavi dinlerin bu kadar kabul görmesinde çok büyük etkisi vardır. Çünkü insanlar egolarının tatmin edilmesinden hoşlanırlar. İnsanlar bugünlerde bile hâlâ maymunlarla akraba olmamızı kabul edemiyorlar. Çünkü kendilerine yediremiyorlar maymunla akraba olmayı. Ama maalesef bilim böyle ilerlemiyor. İnsanların yaratılışçı olmalarının en büyük nedeni dinlerine bağlılıkları değil yenemedikleri egolarıdır. Bu egoya örnek vermek gerekirse Darwin, Türlerin Kökeni kitabını yayımladığında -ki bu kitapta insan evriminden söz etmez- gazetelerde ve dergilerde Darwin'i maymuna benzeterek çizimler yapılmıştır. O zamanlar tarih 1850'lerdi ama şimdiye baktığımızda yaratılışçıların fazla da değişmediğini görürüz. Örneğin sosyal medyada evrim teorisini "anlamış" insanlarla "Sen maymundan geldiğine inan ben Adem'den geldim." diye dalga geçilir. Bence bunun nedeni dinlerine olan hassas bağlılıkları değil kendilerinin maymun gibi bir hayvanla akraba olamayacaklarını düşünmeleridir.
Bu düşünce bence bir noktada tanrılarını kızdıracaktır. Çünkü yaratılışçılar kendilerinin yoktan var edildiğine inanır. Tanrı onları çamurdan var etmiştir. Ama bilime göre belki de bir hidrojen atomunda belki de daha küçük olan atom altı parçacıklardan evrimleşerek insan ve diğer varlıklar oluşmuştur. Sizce çamurdan bir anda var edilmek mi daha mucizevi yoksa bir tanrının ilk önce bilimleri yaratıp sonra bu bilimlerin kurallarını ve mantıklarını yaratıp sonra en basit yapı taşlarından başlayıp bu kurallara bağlı kalarak bu denli kompleks bir varlığı adım adım yaratmak mı? Bu noktada bence yaratılışçılar tanrılarını fazla küçümsüyorlar ya da kendilerini çok büyük görüyorlar.
gerçi yen-ge yeni gelinin kısaltmasıymış yeni yeni gelin anlatım bozukluğu oldu 
