Bak yine aynı yara bandı içinde Kanıyoruz sevgilim…
Oysa ne çok fay hattı açmıştık birbirimize,
Sokak çocuklarını ne çok ağlatmıştık.
Piç bıraktığımız çocuk kaç kez düşmüştü bacak aralarından.
Ne çok tanrıyı vurduğumuzu sanmıştık …
Şimdi evlerimizin çatısını Aynı yara kabuğundan örmüşüz…
Hadi tutuşturalım perdeleri,
Pencereleri ellerimizle oyalım sevgilim,
Bu gece her zamankinden çok ihtiyacımız var
Sokak lambalarında vurulan ölü kelebeklerin yaşam sevincine…
Haklısın
Basit, lanet ve küfürbaz,
Öfkenin koynundan fırlamış bir deli adamım şimdi…
Vurup durma sen de duvara lan, cehennemin bir alt katındaki .bne ! Yatağım değil dişlerim gıcırdıyor …
*Şiddet vakti…
Gidip o orospuyu bir intikama bozdurmalı… Bozdurup şerefsizliğine bir küçük açmalı… Kırılmalı, kırılmalı artık her şeyi ile ihanet kokan O iblisin parmakları…
