90'lar çocuğu olarak çok mutluyduk. Yokluğu da gördük, varlığı da gördük. Sokaklarda her türlü oyunu oynayıp gece yarısına kadar koşturur, mahallede ki herkes herkesi tanırdı.
Z denilen kuşağın bir çok imkana sahip olupta bu kadar aptal olmaları çok garibime gidiyor. Tek dertleri Starbucks ta oturup kahve içmek, karı kızla düşüp kalkmak, bira içmek gezmek. Bu kadar embesillik çok fazla.
Bir daha dünyaya gelsem yine 90'lar çocuğu olmak isterdim
