Açgözlülük değil mi bencillik? Bencil bir kimse bunun sınırını idrak edemez haliyle. Dışarıdan bir tanımlama yapacaksak "yetinememe, doymama, daha fazlasını isteme durumu" diyebiliriz. Bunu nasıl sınırlayabileceğiz? Belki de "her insan bencildir" diyebiliriz. Fakat yine de bir sınır belirleyemiyorum. Bencillik için bir sınır yok. Bireysel bir bencillikten bahsediyorsak, bencil bir insan olduğumu düşünsem dahi buna sınırlama koyamıyorum. Bencilsem zaten yetinemiyorumdur, doymuyorumdur, açgözlüyümdür. Yani bulamadım bu sorunun cevabını.
Adanmışlık duygusu bir kayıp mıdır yoksa kazanım mı?
