Chen

🇵🇸
Forum Sorumlusu
Katılım
9 Ocak 2020
Mesajlar
44,034
Çözümler
4
Tepki puanı
12,726
Puanları
113
Konum
.
Cinsiyet
Kadın
Aşk edebiyatta özellikle de şiirlerde en çok işlenen konulardan biridir. Hele şiirlerde aşkın tarifi çok farklı bir boyut kazanır.

Bir insan bir insanı bir şey görür, bu hayattır. Bir insan bir insanı birçok şey görür, bu sevgidir. Bir insan bir insanı her şey görür, bu aşktır.

Öylesine güzel, seviyorum ki seni. Öylesine saf… Öylesine temiz… Öylesine derin… Ve öylesine değil…

Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek… Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek… Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek… Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek…

Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.

Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.

Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, ne de kışta boyun büker.

Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç. Başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar ikimize yetmez...

Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek?

Yine de beddua edemem sana; Allah ne mutluluğun varsa versin.

Kim o, deme boşuna… Benim, ben. Öyle bir ben ki gelen kapına; Başdan-başa sen.

Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu. Önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.

Tek kişilik miydi ki bu şehir, sen gidince bomboş kaldı.

Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, sana hep hep yeniden başlamak isterim.

Benim söylemek için çırpındığım gecelerde siz yoktunuz.

Neyine bağlandım ki bu kadar. Bana bakmayan gözlerine mi, yoksa benim olmayan kalbine mi?

Aşk görmekten çok özlemeyi sever. Dokunmaktan çok düşlemeyi… Ve aşk öyle haindir ki; Nerde imkânsız varsa gider onu sever.

Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?

Çünkü gel, Çünkü gelmen gerek, Çünkü gelmezsen, gidecek her şey.

Keşke sen ben olsan; Seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlasan… Keşke ben sen olsam; Bu kadar sevilmenin tadını çıkarsam.

Unutmak mı, delisin. Gitmesem de bekler orada deniz. Gelirsem, bilmelisin. Benim beklememdir burada deniz. Gitmek gibi geleceğim. Denizin delisine. Delinin denizi gibi. O ne kadar giderse.

Seni saklayacağım inan, Yazdıklarımda, çizdiklerimde, şarkılarımda, sözlerimde. Sen kalacaksın kimse bilmeyecek. Ve kimseler görmeyecek seni, yaşayacaksın gözlerimde.

Ben de gittim düşünmeden. Senin susmaların gibi. Sonunda saksılardaki çiçeklerin tümü soldu.

Ben her şeyi bilirdim de, seni unutmasını bileceğimi bilmezdim. Söyledim de iyi mi oldu.

Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.

Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir. Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir. Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.

Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker.

Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu! Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu.

Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen? Gece midir seni bana düşündüren, yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?

Ben gülüşüne öldüm, o gülüşüme güldü. Farklıydık işte…

Sana biraz ben kattım öyle sevdim seni, Sen de bensiz çok da güzel değilsin hani.

Seni düşlerime aldım, uykusuz kaldım. Seni uykularıma aldım, düşsüz kaldım. Başıma aldım, sensiz; gönlüme aldım, başsız. Sensiz, yollarda pulsuz. Pullarda mektupsuz kaldım. Sana adlar aradım. Ardında adsız kaldım.

Uykunun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben. Bir yere gidiyorum, delicesine. Aklımda sen.

Kim çıkardı, seninle benim arama koydu, bu umut denen şeyi!

Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor. Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben. Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz, kimseye sezdirmeden.


Kime sorsam “Ben senin mutluluğunu istiyorum” dedi. Ne kastınız vardı mutluluğuma anlamadım gitti.

Mutlu edemeyeceksen, meşgul de etmeyeceksin.

Artık benim mutluluk denen bir kavramım olmayacak. Daha mutsuz olmamak için.

Mutluluğun gözü kördür, yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, öbürü uykusunda bile bağırır
 
Üst Alt