Belli bir yaştan sonra kendini emanet edebileceği bir insana ihtiyaç duyuluyor.
Aşkı, şehveti, ihtirası, heyecanı bol olan değil de, yükünü paylaşırken sana beklenmedik bir şey olursa, arkanı toplayabileceğine inandığın birisi isteniyor.
Halbuki herkesin sonu belli. Yıllar geçecek ya da geçmeyecek ve bu dünyayı terk edeceğiz. Arkamızı kim toplayacak? Geride kalan sevdiklerimizi kim sevmeye devam edip, ihtiyaçlarına merhem olacak?
Peki şart mı arkamızın toplanması? Herkes başının çaresine zaten bakacak da, bugüne sığamayıp, gelecek için kendini heba eden bir emanete kim göz kulak olmaya gönüllü olacak?
