Hayal kurmak için 3 dk niz var mi?

Bir yol olsa boyle en sessizinden, en uzunundan ve en guzel manzarasindan. Bir arabam olsa ama sofor koltugunda ben olmasam. Yan koltukta olsam ben… Arabayi kulanan “o” olsa. Ya da en sevdiklerimden biri olsa. Hani boyle yaninda ozgur hissedebileceklerimden biri. Hava ilik olsa. Ilik ilik vursa kollarima, yuzume sonuna kadar acik peceremden ben kollarimi disariya uzatsam. Ruzgarin parmaklarimin arasindan nasil suzuldugunu hissetsem. Yarin is var derdim olmasa. Ya da temizlik… birileri beklemese, sorumluluklar uzunca bir sure uzakmis gibi. Kafam bomboş. Sadece gitsem. Sofor koltugundaki, arada bana gulumsese keyifli keyifli. Ama arabada yesil elmali sodam olsun. Bir keyif sigarasi… Radyoda beni mutlu eden o muzik, onumuze koyun surusu ciksa. Arabayi durdursak, insem arabadan kosarak sarilsam bir tanesine. Opsem koyun güden ninemin ellerinden yanaklarindan. Bana bahce meyvesi verse. Binsem arabama yeniden devam etsek yolumuza. Oylece gitsek… koyleri dolassak, kafamiza ne esiyorsa onu yapsak. Yarin is var derdi olmadan, temizlik derdi olmadan.

Herkesin gidip gormek istedigi, yapmayi halini kurdugu seyleri yapacak yeteri kadar parasi ve zamani olsa. Istedigi zaman, istedigi an. Yasadigini hissedebilecek, tas duvarlar arasindan, kalabaliktan hatta bazen biraz da insanlardan uzaklasabilecek zamani ve imkani olsa. Atlasa bir arabaya yalniz ya da en sevdikleriyle.

O araba bir dag evine gitse mesela. En uzaklarda bir ev… Bahcesine girmeden insek arabadan cikarsak ayakkabilari, yurusek toprak yolda. Arkamizi donsek, cam agaclari karsimizda, ruzgari vursa, kokusu esse bize dogru. Yarin is telasi olmadan, temizlik derdi yarin ne pisircem derdi olmadan, sadece sogan ekmek, kahve, cay, peynir ekmek yetse. Gunesin batisin iizlesek. Aksam olunca biraz serinlese hava. En bi sevdigin sana salini getirse, omuzlarina ortse. Elinde bir kahve fincan sana verse, baksa yuzune ve dese ki…

Neyse gec oldu.

Yarin is var.

Uyuyalim mi?

GÜLSAH ÖZCİFTCİ