Önceki yıllarda zeytin ağacının verimsiz ve kuru topraklarda, yani diğer ağaçlar için uygun olmadığı düşünülen arazilerde yetiştirerek orta verim elde edilebileceği düşünülmüştü. Bu kısmen doğrudur, ancak zeytin ağacının aslında böyle bir ortamı tercih ettiği anlamına gelmez. Zeytin ağacı, yeterli nem oranı olan verimli toprakları tercih eder, böylece yıllar boyunca yüksek verim verebilir.
Zeytinliğimizde herhangi bir gübreleme yöntemini uygulamadan önce, toprağın özelliklerini (doku, toprak geçirgenliği vb.) ve mevcut besin maddelerini kontrol ederiz. Bu faktörler sonuç olarak verimde etkisi olan çeşitli parametreleri etkilerler. Bu nedenle, bunları bilmek, bazı besin eksikliklerini veya toprağın bazı besinleri daha yüksek bir oranda içermesi olasılığı bir ağaç stresini önlemek için yardımcı olur. Diğer iki parametre ise, toprağın pH değeri ve kalsiyum içeriğidir, çünkü bu iki parametre gübreleme ile eklenen bazı besin maddelerinin emilimini etkilerler. Zeytin ağacı için optimum pH yaklaşık olarak 6,5’tur, ancak ortalama olarak bir zeytin ağacı, pH değeri 5 ila 8 olan topraklarda meyve üretebilir. Genç zeytin ağaçlarının dikim işleminden önce toprağın pH değerini sabitlemek için yapılan ortak bir uygulama toprağa kireç katmaktır (bu konu hakkında yerel lisanslı tarım uzmanınıza danışın).
Yaprak analizinden sonra yaprağın minimum besin oranları % 1,5 N, % 0,1 Pve % 0,5 K olmalıdır. Azot, zeytinyağı veya sofralık zeytin üretimi için zeytin ağacı yetiştirdiğimizde en önemli olan besin maddesidir. Çimlenme ve zeytin üretimi için azot gereklidir. Azot eksikliğinin en önemli belirtisi yıllık yaprağın uzunluğudur. Yani, yapraklar normalden çok daha kısadır ve renkleri yavaş yavaş normal koyu yeşil olmaz. Azot eksikliği teşhis edildiğinde, rasyonel bir gübreleme programı oluşturmak için yerel tarım uzmanına danışmalıyız.
Yüzlerce deneyimli zeytin üreticisinin kullandığı yaygın bir zeytin ağacı gübreleme programı vardır, bu programa göre her yetişkin ağaç başına yılda bir veya iki kez 4-7 kg N-P-K 11-15-15 gübresi ile gübreleme yapılır. Sulama uygulanmayan ağaçlarda ise gübreleme yapmak için sonbahar ve kış ayları en uygun dönemdir. Gübrenin bir yerde diğer bir yere kıyasla aşırı konsantrasyonunu önlemek için, gübreyi gövdeden 60-90 cm yarıçapında toprağa ekleyebiliriz. Ancak, bunlar sadece bazı yaygın olarak uygulanan uygulamalardır ve zeytinliğinizin toprak analizini yapmadığınız sürece bu önerilenleri uygulamanız tavsiye edilmez. Çünkü her alan farklıdır ve dolayısıyla farklı ihtiyaçları vardır. Yılda en az bir kez toprak analizi yapmanız ve bir uzmana danıştıktan sonrav gerekli olan uygulamaları yapabilmeniz için yararlı olacaktır.
Dekompozisyon aşamalarındaki organik madde (özellikle humus gibi) birçok yönden yararlıdır. Hafif topraklarda, tutarlılık gibi toprak koşullarını geliştirir. Ayrıca ağır toprakların dokusunu geliştirir, pH değerini dengeler, toprak nemini korur, toprağın kapasitesini arttırır, toprak mikroorganizmalarını aktive eder ve besinlerin emilimini arttırır. Sonuç olarak, organik gübreler genellikle rasyonel bir zeytin gübreleme programının temelidir. Sonbahar boyunca, gübre bulamacı temin edilebilir ve toprağa eklenebilir. Sulama uygulanmayan ve sık yağışın olmadığı zeytinliklerde ise, birçok yetiştirici, her iki yılda bir hektar başına 10-20 ton gübre ile gübreleme yapmaktadır. İyi sulanan alanlarda ise, bu uygulama genellikle her 3-4 yılda bir yapılır. Yine yukarıda belirtildiği gibi, bunlar sadece yaygın olan uygulanan şemalardır ve her yetiştirici gübreleme uygulamadan önce toprak analizi veya doku analizi yapmalıdır. Unutmayın ki, 1 ton = 1000 kg ve 1 hektar = 10.000 metrekaredir.
Sağlıklı bir zeytin ağacı için yeterli kalsiyum seviyeleri çok önemlidir, çünkü Kalsiyum hastalıklara karşı hassaslığı azaltır. Kalsiyum eksikliğinin en sık görülen belirtisi klorozdur (yapraklar soluk veya sarı-beyaz olur). Kalsiyum eksikliği genellikle olgun ağaç başına 6 – 7 kg kalsiyum oksit ekleyerek giderilir (yerel lisanslı tarım uzmanınıza danışın).
Magnezyum ve Bor da uygun meyve gelişimi için önemlidir. Magnezyum (Mg), klorofil molekülünün ana parçasıdır, ancak Bor (B), şekerin metabolizmasından ve taşınmasına kadar hayati bir rolü vardır. Çoğu zaman, yetiştiriciler yaprak gelişimi döneminin ortalarında magnezyum veya bor eksikliği teşhis ettiklerinde, genellikle yaprak gübreleme metotları kullanırlar (11-0-0-16MgO,% 20,5 B).
Zeytinliğimizde herhangi bir gübreleme yöntemini uygulamadan önce, toprağın özelliklerini (doku, toprak geçirgenliği vb.) ve mevcut besin maddelerini kontrol ederiz. Bu faktörler sonuç olarak verimde etkisi olan çeşitli parametreleri etkilerler. Bu nedenle, bunları bilmek, bazı besin eksikliklerini veya toprağın bazı besinleri daha yüksek bir oranda içermesi olasılığı bir ağaç stresini önlemek için yardımcı olur. Diğer iki parametre ise, toprağın pH değeri ve kalsiyum içeriğidir, çünkü bu iki parametre gübreleme ile eklenen bazı besin maddelerinin emilimini etkilerler. Zeytin ağacı için optimum pH yaklaşık olarak 6,5’tur, ancak ortalama olarak bir zeytin ağacı, pH değeri 5 ila 8 olan topraklarda meyve üretebilir. Genç zeytin ağaçlarının dikim işleminden önce toprağın pH değerini sabitlemek için yapılan ortak bir uygulama toprağa kireç katmaktır (bu konu hakkında yerel lisanslı tarım uzmanınıza danışın).
Yaprak analizinden sonra yaprağın minimum besin oranları % 1,5 N, % 0,1 Pve % 0,5 K olmalıdır. Azot, zeytinyağı veya sofralık zeytin üretimi için zeytin ağacı yetiştirdiğimizde en önemli olan besin maddesidir. Çimlenme ve zeytin üretimi için azot gereklidir. Azot eksikliğinin en önemli belirtisi yıllık yaprağın uzunluğudur. Yani, yapraklar normalden çok daha kısadır ve renkleri yavaş yavaş normal koyu yeşil olmaz. Azot eksikliği teşhis edildiğinde, rasyonel bir gübreleme programı oluşturmak için yerel tarım uzmanına danışmalıyız.
Yüzlerce deneyimli zeytin üreticisinin kullandığı yaygın bir zeytin ağacı gübreleme programı vardır, bu programa göre her yetişkin ağaç başına yılda bir veya iki kez 4-7 kg N-P-K 11-15-15 gübresi ile gübreleme yapılır. Sulama uygulanmayan ağaçlarda ise gübreleme yapmak için sonbahar ve kış ayları en uygun dönemdir. Gübrenin bir yerde diğer bir yere kıyasla aşırı konsantrasyonunu önlemek için, gübreyi gövdeden 60-90 cm yarıçapında toprağa ekleyebiliriz. Ancak, bunlar sadece bazı yaygın olarak uygulanan uygulamalardır ve zeytinliğinizin toprak analizini yapmadığınız sürece bu önerilenleri uygulamanız tavsiye edilmez. Çünkü her alan farklıdır ve dolayısıyla farklı ihtiyaçları vardır. Yılda en az bir kez toprak analizi yapmanız ve bir uzmana danıştıktan sonrav gerekli olan uygulamaları yapabilmeniz için yararlı olacaktır.
Dekompozisyon aşamalarındaki organik madde (özellikle humus gibi) birçok yönden yararlıdır. Hafif topraklarda, tutarlılık gibi toprak koşullarını geliştirir. Ayrıca ağır toprakların dokusunu geliştirir, pH değerini dengeler, toprak nemini korur, toprağın kapasitesini arttırır, toprak mikroorganizmalarını aktive eder ve besinlerin emilimini arttırır. Sonuç olarak, organik gübreler genellikle rasyonel bir zeytin gübreleme programının temelidir. Sonbahar boyunca, gübre bulamacı temin edilebilir ve toprağa eklenebilir. Sulama uygulanmayan ve sık yağışın olmadığı zeytinliklerde ise, birçok yetiştirici, her iki yılda bir hektar başına 10-20 ton gübre ile gübreleme yapmaktadır. İyi sulanan alanlarda ise, bu uygulama genellikle her 3-4 yılda bir yapılır. Yine yukarıda belirtildiği gibi, bunlar sadece yaygın olan uygulanan şemalardır ve her yetiştirici gübreleme uygulamadan önce toprak analizi veya doku analizi yapmalıdır. Unutmayın ki, 1 ton = 1000 kg ve 1 hektar = 10.000 metrekaredir.
Sağlıklı bir zeytin ağacı için yeterli kalsiyum seviyeleri çok önemlidir, çünkü Kalsiyum hastalıklara karşı hassaslığı azaltır. Kalsiyum eksikliğinin en sık görülen belirtisi klorozdur (yapraklar soluk veya sarı-beyaz olur). Kalsiyum eksikliği genellikle olgun ağaç başına 6 – 7 kg kalsiyum oksit ekleyerek giderilir (yerel lisanslı tarım uzmanınıza danışın).
Magnezyum ve Bor da uygun meyve gelişimi için önemlidir. Magnezyum (Mg), klorofil molekülünün ana parçasıdır, ancak Bor (B), şekerin metabolizmasından ve taşınmasına kadar hayati bir rolü vardır. Çoğu zaman, yetiştiriciler yaprak gelişimi döneminin ortalarında magnezyum veya bor eksikliği teşhis ettiklerinde, genellikle yaprak gübreleme metotları kullanırlar (11-0-0-16MgO,% 20,5 B).
