Günün Şiiri

Can Yücel - Bağlanmayacaksın.

LAVİNİA

Sana gitme demeyeceğim
Üşüyorsun ceketimi al
Günün en güzel saatleri bunlar
Yanımda kal

Sana gitme demeyeceğim
Gene de sen bilirsin
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim
İncinirsin

Sana gitme demeyeceğim
Ama gitme Lavinia
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia

Özdemir ASAF

Her şey birdenbire oldu
Birdenbire vurdu gün ışığı yere
Gökyüzü birdenbire oldu
Mavi birdenbire
Her şey birdenbire oldu
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire
Yemiş birdenbire oldu
Birdenbire
Birdenbire
Her şey birdenbire oldu
Kız birdenbire, oğlan birdenbire
Yollar, kırlar, kediler, insanlar
Aşk birdenbire oldu
Sevinç birdenbire

Orhan veli

ALTINCI GÜN

Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz.

Özdemir Asaf

Sende Kalmış


Bilmiyorum nerdeyim
ne haldeyim, ben kimim
Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.

Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.

Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,
Saçlarına hasreti tanımayan ellerim,
Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim
Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.

Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,
Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,
Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,
Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.

Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.
Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.
Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.
Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.

Sende kalmış umudum, saadet çağım sende,
Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende,
Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende,
Can diyorum sana, can kafesim sende kalmış.

Allah\' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa,
Sanki her noksanımı mecburum itirafa,
Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa
Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış.

Gel Tanrı\'ya borcunu teslim etsin bu yürek,
Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek,
Kelime-i Şehadet getirmem için gerek,
Son diyorum sana, son nefesim sende

Cemal Safi

Aynalardan Uzakta

Şimdi en açık renginde gözlerin
Şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak
Anlatılmaz bir şey var aramızda hazin
Şiir gibi bir şey seninle yaşamak

Bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
Yıldızların en parlak olduğu zamansın
Denizlerim senin kıyılarında sakin
Bırak ellerini avuçlarımda kalsın

Çirkin olan, fena olan ne varsa unut
Gözlerimin söylediği şarkıyı dinle
Ellerimizde sevgi içimizde umut
Bütün iyilikleri paylaşalım seninle

Aşkın büyülü sesini duyuyor musun
Şimdi onun gülleri açan güz bahçelerinde
Gitme ki günlerimiz gecelerimiz olsun
Çoban kulübelerinde balıkçı kahvelerinde

Varlığın dudaklarımda bir bal tadı
Yokluğun en korkuncu ölümlerin
Senden başka dindiren olmadı
Acısını içimde kanayan yerin

Benimle kal zaman bitinceye kadar
Benim ol yüzyıllar ve çağlar boyunca
Bir ömürdür seninle geçen dakikalar
Ölümden güçlüyüm sen yanımda olunca

Şimdi öyle büyük ki beraberliğimiz
Nabzın benim bileklerimde vurmakta
Artık bütün kaygıların ötesindeyiz
Benimle en güzelsin aynalardan uzakta

Ümit Yaşar Oğuzcan

Sen seni bil sen seni
Kendini bilmez serseri.

Kısa günün karı :d

Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin.
Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem.
Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.

Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam;
Seni özlediğim içindir.
Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;
Seni özlediğim içindir.
Yaşıyorsam; içimde umut varsa,
Yine seni özlediğim içindir.

Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!

Ümit Yaşar Oğuzcan

Karlı bir çam ormanında nefes almanın bahtiyarligina benzer seni sevmek.

Nazım.

Çiçek Senfonisi

Çiçeklerin akşamlarını
Akşamların çiçekleri
Aydınlatır..

Çiçeklerin adlarını
Birbirlerine benzemezlikleri
Adlandırır.

Biri alır bir güneşi
Öbürüne yıldız sunar,
Biri öbürünü yağmurlandırır.

Bir başkası bir güzelliği
Akıl almaz çalımıyla
Karanlıklandırır.

Bir düğünü aklandırır biri,
Biri bir yalanı silerken
Biri bir ölümü anılandırır.

Biri bekler sabahları,
Biri gündüz diye çıldırır
Bir başkası aydınlığı akşamlandırır.

Biri bağlar-bahçeler içinde nazlı,
Biri kendi kendini doğurur bayırlarda,
Biri kayalıkları ayaklandırır.

Pencereden bakar biri,
Biri el sürdürmez kimseye,
Biri kendini ağaçlandırır.

Tırmanır biri el ermez dikliklere.
Biri yerlere yaslar yüzünü
Topraklandırır.

Biri ordusunu yayar birdenbire
Tarlalara, öbek öbek,
Kanlandırır.

Biri şarkılarla gözleri besler,
Yeşillikleri ve sevgilileri
Umutlandırır.

Çiçekler hep bekler gibidir,
Oysa hiç beklemezler;
Biri arılandırır, biri kuşlandırır.

Biri rüzgârlandırır gönülleri,
Biri kızdırır soğumuş külleri..
Biri de kendini kucaklandırır.

Biri tek başına yürür yazgısında,
Biri sepetlerde demet demet
Ününü kaldırımlandırır.

Biri vazolandırır kendini salonlarda,
Biri kurur bir kitabın içinde,
Biri de kafes arkasında saksılandırır.

Çiçekler bir şölen yaşamda,
Renklerin en büyük orkestrası..
Dursuz-duraksız çalar her insanda
Sevinci, aldanıyı, ölümü ve yası.

Özdemir Asaf

Bunca ben ve biz arasında
Acaba bir tane ben nedir ki
Bağırtı sesini dinle
Ağzımı kapatma
Ben elden gittiğimde
Yoluma şişe atma
Eğer atarsan ayak basarım
Önümde ne varsa kırarım
Bulundum (Peyda oldum)
Bulunanların bulunmayanı oldum
Aşık, aşık, aşık oldum
Tutkun oldum, aşk çılgını oldum
Ben o idim, ben öbür o oldum
Onunlaydım, onsuz oldum
Onun aşkında O'nun gibi oldum
Bunun için yönsüz oldum (yönümü kaybettim)
O şaraptan neden böyle değiştim bilmem
Bir yerle sınırlı olmayan ondan dolayı nerde olduğumu bilmiyorum
Bu evrende hiçbir yere sığmadım
Ben o yeri yurdu olmayan yarı hak ettim
Bir zaman bir denizin dibine gidiyorum
Başka bir an güneşe ulaşıyorum
Bana “kiminsin” diyorsun. Ben ne bileyim!
Neden deli divanesin diyorsun. Ben ne bileyim!
Bana “bu acizlikle neden bana âşık olmaya azmediyorsun” diye soruyorsun
Ben ne bileyim!
Ben senin aşk denizinin dalgasındayım
Bana “sen neredesin” diye soruyorsun
Ben ne bileyim!
Mevlana

Seni Düşünmek

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey.
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana.
Ben artık şarkı dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum.

Nâzım Hikmet

Sonbaharın demledi̇ği̇ yorgun ve dalgın gözlerle adım öldürürken sokakların kuytusunda.

Taşlaşmış yaşlarım gözleri̇mi̇n eleği̇nden süzülüyordu ağır ağır.

Son ışık göçeli̇ çok olmuştu gözbebekleri̇mden.

Yorgun argın bi̇r tebessüme sığdırdığım mutluluğu saymazsak, ruhumdaki̇ duygular da tükenmi̇şti̇ aslında.

Ne var ki̇ kabullenmek gelmi̇yordu i̇çi̇mden.

Adi umut mudur yoksa yorgunluk mu ,belki̇ bi̇lmedi̇ği̇m bi̇r sebepten ötürü.

Kendi̇me yabancılaştığım haki̇kati̇ kabullenemi̇yordum.()