Babaya mektup kitabı, bir baba oğul çatışmasından ziyade Franz Kafka'nın içsel ve ruhsal çöküntülerine ayna tutmaktadır.
Aslında bir kitap değildir, babasının yüzüne karşı söyleyemediği şeyleri bir mektup yardımıyla dile getirmek istemiştir. Yüzüne karşı söyleyememesinin nedenleri aslında oldukça açıktı. Babası dispot ve oldukça sert biriydi.
Hayattayken hiçbir şey başaramamış gibi hissetmesinin temelinde de babasının ona yaklaşımı yatmaktadır.
Bunu kurduğu şu cümlelerle de daha iyi anlaybiliriz.
''Sayende baba, kendi yaptıklarıma olan güvenimi yitirdim.''
Franz Kafka'nın Dönüşüm kitabında kendisini bir böceğe benzetmesinin altında da bu neden yatmaktadır.
Babasının yanındayken cılız ve ürkek durduğunu, babasının ise onu her an ayağının altında ezecek güçte göründüğünü hissettiğinden, Gregor Samsa karakteri bir böcektir. Bir nevi insanın etrfaına yabancılaşmasını anlatır.
Babaya mektup kitabında da görebileceğimiz üzere babası Kafka'yı devamlı aşağılar. Bir yazısında Kafka
''Bana bir kez bile vurmadığın doğru. Ama bağırman, yüzünün kızarması, pantolon kemerini hızlıca ve sinirli şekilde çözmen, onların iskemle kenarında hazır beklemesi, benim için dövülmekten daha kötüydü.'' şeklinde cümle kurmuştur.
Ebeveynlerimizin bizler üzerindeki etkinin, bizlere neler hissettirdiklerini, hayatta bizleri ne kadar farklı yerlere sürükleyebileceğini görebiliyor musunuz ? Bizim bugün hayranlıkla okuduğumuz, bazılarımızın eselerinde kendini bulduğu Kafka, hayatı boyunca bu eserlerin hiçbirisini paylaşılmaya değer görmemiştir. Üstüne üstlük, kendisini hep yetersiz ve başarısız hissetmiştir.
''Beni sık sık saran hiçlik hissi, çoğunlukla senin etkinle ortaya çıkıyor.'' cümlesinden de görüyoruz bunu.
Babasıyla kendi arasında bir savaş olduğunu ve bu savaşta her daim kendisinin yenildiğini ifade ediyor. Bazen keşke hayattayken o mektubu verseydi diyorum, bazen de okusaydı da anlamazdı hissine kapılıyorum.
Mektubu yazma amacı babasının yüzüne karşı söylemeyediği her şeyi ona yazarak ulaştırmak istemesi. Mektubu yazdıktan sonra babasına vermeye karar vermiş olsa da, annesinin korkusu yüzünden bunu yapamamıştır. Annesi engel olmuştur buna. Babasının Kafkaya daha fazla sinirleneceğini düşünen annesi bu nedenle mektubu verdirmemiştir.
Ve ne yazık ki, babası hayatı boyunca bu mektubun varlığından bile haberdar olmamıştır. Acaba daha kaç baba ve anne çocuklarının iç dünyalarından habersiz onların dünyalarına hasar bırakmaya devam etmekte.
Kafka'nın Babaya Mektup kitabında beni ve bence okuyan herkesi etkileyen en can alıcı nokta da şu sözleridir
''Yaptığım tek şey, senin omuzunda ağlayamadığım için, yazılarımın omzunda ağlamaktı.''
Franz Kafka / Babaya Mektup
Aslında bir kitap değildir, babasının yüzüne karşı söyleyemediği şeyleri bir mektup yardımıyla dile getirmek istemiştir. Yüzüne karşı söyleyememesinin nedenleri aslında oldukça açıktı. Babası dispot ve oldukça sert biriydi.
Hayattayken hiçbir şey başaramamış gibi hissetmesinin temelinde de babasının ona yaklaşımı yatmaktadır.
Bunu kurduğu şu cümlelerle de daha iyi anlaybiliriz.
''Sayende baba, kendi yaptıklarıma olan güvenimi yitirdim.''
Franz Kafka'nın Dönüşüm kitabında kendisini bir böceğe benzetmesinin altında da bu neden yatmaktadır.
Babasının yanındayken cılız ve ürkek durduğunu, babasının ise onu her an ayağının altında ezecek güçte göründüğünü hissettiğinden, Gregor Samsa karakteri bir böcektir. Bir nevi insanın etrfaına yabancılaşmasını anlatır.
Babaya mektup kitabında da görebileceğimiz üzere babası Kafka'yı devamlı aşağılar. Bir yazısında Kafka
''Bana bir kez bile vurmadığın doğru. Ama bağırman, yüzünün kızarması, pantolon kemerini hızlıca ve sinirli şekilde çözmen, onların iskemle kenarında hazır beklemesi, benim için dövülmekten daha kötüydü.'' şeklinde cümle kurmuştur.
Ebeveynlerimizin bizler üzerindeki etkinin, bizlere neler hissettirdiklerini, hayatta bizleri ne kadar farklı yerlere sürükleyebileceğini görebiliyor musunuz ? Bizim bugün hayranlıkla okuduğumuz, bazılarımızın eselerinde kendini bulduğu Kafka, hayatı boyunca bu eserlerin hiçbirisini paylaşılmaya değer görmemiştir. Üstüne üstlük, kendisini hep yetersiz ve başarısız hissetmiştir.
''Beni sık sık saran hiçlik hissi, çoğunlukla senin etkinle ortaya çıkıyor.'' cümlesinden de görüyoruz bunu.
Babasıyla kendi arasında bir savaş olduğunu ve bu savaşta her daim kendisinin yenildiğini ifade ediyor. Bazen keşke hayattayken o mektubu verseydi diyorum, bazen de okusaydı da anlamazdı hissine kapılıyorum.
Mektubu yazma amacı babasının yüzüne karşı söylemeyediği her şeyi ona yazarak ulaştırmak istemesi. Mektubu yazdıktan sonra babasına vermeye karar vermiş olsa da, annesinin korkusu yüzünden bunu yapamamıştır. Annesi engel olmuştur buna. Babasının Kafkaya daha fazla sinirleneceğini düşünen annesi bu nedenle mektubu verdirmemiştir.
Ve ne yazık ki, babası hayatı boyunca bu mektubun varlığından bile haberdar olmamıştır. Acaba daha kaç baba ve anne çocuklarının iç dünyalarından habersiz onların dünyalarına hasar bırakmaya devam etmekte.
Kafka'nın Babaya Mektup kitabında beni ve bence okuyan herkesi etkileyen en can alıcı nokta da şu sözleridir
''Yaptığım tek şey, senin omuzunda ağlayamadığım için, yazılarımın omzunda ağlamaktı.''
Franz Kafka / Babaya Mektup
