Japonya’daki yeni bir araştırma, kedilerin miyavlarının yüksekliğinin yalnızca kişilik değil, genetik faktörlerle de ilgili olabileceğini ortaya koydu. Özellikle erkek kedilerde belirli bir gen varyantı, seslerini daha güçlü kılıyor.
Kedilerin miyavlaması bazen evdeki en tatlı ses olurken, bazen de sabaha karşı uykuları bölen rahatsız edici bir gürültüye dönüşebiliyor. Peki her kedinin sesi neden farklı? Japonya Kyoto Üniversitesi’nden bilim insanları, bunun ardında genetik bir neden olabileceğini ortaya çıkardı.
Bilim insanları, bu bulgunun kedi davranışlarının genetik temellerini anlamak açısından önemli olduğunu, aynı zamanda kedilerle iletişim kurarken mizacın yanı sıra biyolojik farklılıkların da dikkate alınması gerektiğini vurguladı.
Dişi kedilerde ise aynı gen varyantının farklı bir etkisi var: Bu genetik özellik, dişilerde yabancılara karşı daha agresif davranışlarla ilişkilendirildi. Öte yandan genin uzun ve daha az aktif versiyonu, genellikle daha sessiz kedilerde görülüyor ve özellikle bazı soy kedi ırklarında yaygın olduğu ifade ediliyor.
Kedilerin miyavlaması bazen evdeki en tatlı ses olurken, bazen de sabaha karşı uykuları bölen rahatsız edici bir gürültüye dönüşebiliyor. Peki her kedinin sesi neden farklı? Japonya Kyoto Üniversitesi’nden bilim insanları, bunun ardında genetik bir neden olabileceğini ortaya çıkardı.
Bilim insanları, bu bulgunun kedi davranışlarının genetik temellerini anlamak açısından önemli olduğunu, aynı zamanda kedilerle iletişim kurarken mizacın yanı sıra biyolojik farklılıkların da dikkate alınması gerektiğini vurguladı.
Aynı gen varyantı, dişi ve erkek kedilerde farklı özellikler olarak ortaya çıkıyor
Araştırmaya göre, kedilerdeki androgen reseptörü (AR) geni ses yüksekliğiyle ilişkili. Erkek kedilerde kısa AR geni varyantına sahip olanların, özellikle kısırlaştırılmış bireylerin, daha yüksek sesle miyavladığı tespit edildi. Bu kedilerin, dikkat ve yiyecek talep ederken seslerini daha güçlü kullandığı belirtildi.Dişi kedilerde ise aynı gen varyantının farklı bir etkisi var: Bu genetik özellik, dişilerde yabancılara karşı daha agresif davranışlarla ilişkilendirildi. Öte yandan genin uzun ve daha az aktif versiyonu, genellikle daha sessiz kedilerde görülüyor ve özellikle bazı soy kedi ırklarında yaygın olduğu ifade ediliyor.
