Aşık Tarzı Halk Şiiri

Aşık Tarzı Halk Şiiri​

• İslamiyet’ten önceki “ozan”ın, “âşık” adını alması, sözlü edebiyatımızın devamlılığının göstergesidir.
• Şairler genellikle okuma yazma bilmeyen âşıklar usta-çırak ilişkisiyle yetişmişlerdir.
• Âşıklar köylerde, şehirlerde veya asker ocaklarında yetişmişlerdir.
• Asker ocaklarında veya şehirlerde yetişen âşıklar (kalem şuarası)medreselerde okuduklarından dolayı Divan edebiyatından etkilenmişlerdir.
• Aşk, toplumsal olaylar, doğa güzellikleri işlenen başlıca konulardır.
• Âşık edebiyatı dini etki taşımadan oluşmuş, din dışı bir edebiyattır.
• Şiirler dörtlüklerle, hece ölçüsüyle ve daha çok yarım uyaklı olarak söylenmiştir.
• Koşma, varsağı, semai, destan nazım şekilleri kullanılmıştır.
• Saz eşliğinde söylenen şiirlere içten bir söyleyiş hâkimdir.
• Âşık edebiyatında, halkın konuştuğu sade bir Türkçe kullanılmıştır.
• Kalem şairleri (kalem şuarası) divan edebiyatının etkisinde kalmış, beyitlerle, aruz ölçüsüyle ve divan edebiyatı nazım şekilleri ve Arapça – Farsça sözcükleri kullanarak selis, satranç gibi şiirler yazmışlardır.

1. Koşma
2. Semai
3. Varsağı
4. Destan
5. Dudak Değmez