orta asya Türklerinin, içlerine gelen bazı peygamberlerle beraber yaptıkları pusatlar, Çinlilerin canını çok yakmıştır. o zaman ne yatağan ilçesini görmüşlüğümüz var, ne de malazgirti. adı yatağan değildi ama katanalardan çok daha eski üstün silahlarımız vardı. ki o zamanlar katana da yoktu. atı evcilleştiren bu milletin kılıcı olmaz mıydı?
ilginçtir... gelişim kökenleri daha eskiye dayanmasına rağmen hem yatağan hem de katana 16. yüzyılda ortaya çıkmış. öyle KOTONO DOHO OSKO demekle olmuyo. ya arkadaşlar bu kız napıyo ne ediyo beni delirtiyo ya. illa her şeyi bilecek.
Ergenekondan çıktığımızda katana mi vardi SANKİ! de yürü git.
neyse teknik bilgilere gecelim. yatağan özel harekatçı kılıcıdır. yani dönemin yeniçerileri kullanır. onların ihtiyaçlarına göre üretilmiş, ağırlık merkezi önde olan, tamamen uzuv koparmaya odaklanmış bi silahtır. boğaz, kol, ayak gibi bağlantı noktaları olan, sigorta atışı yapan bir silahtir. balta etkisi yaratır. cenk etmek için değil, kesip koparıp bir diğerine ve bir diğerine ve tekrar tekrar diğerlerine geçmek için üretilmiş bir silahtir.
katana da uzuv koparma silahıdır. fakat ağırlık merkezi gövdesinde ve elciğindedir. o sebeple daha çok kılıç balığı yaraları acmaktan öte gidemiyordu. japon askerleri ince antrenman yaparlar. vücuda yazı yazar gibi kesik atmada mahirdirler. ve katana, katanalığının yüzde seksenini uluslararası reklamlara, belgesellere borçludur. bizimkiler (yeniçeri, akıncılar, azaplar, yayalar, saraylılar) ise günde 20 km yürüyüş rutinine, tokatlamaya, güreşe çok alışkındırlar ve bu rutinin verdiği kuvvetle uzuv koparmada mahirdirler. hele tokatcilar zaten at deviriyorlardı.
YÜKSEK BİLGİ SEVİYEMİ SINAMAYIN KARDEŞİM............
