Mona Lisa'nın saçını örten narin karanlık örtü bazen bir yas örtü olarak kabul edilir. Aslında, bu tür örtüleri genellikle bir erdem işareti olarak giyilirdi.
Kıyafetleri dikkat çekici değil. Ne onun elbisesinin sarı kolları, ne de onun pilili elbisesi, ne de omuzlarına bolca serilmiş olan eşarp, aristokratik statü işaretleridir.
Mona Lisa , yarım uzunluktaki bir portre içinde bakıcıya çok yakın odaklanan en eski İtalyan portresi. Resim, kollarına ve ellerine çerçeveye değmeden el koyması için boyutlarında yeterince cömerttir.
Portre, yuvarlak bir heykel hacminin doluluk derecesine sahip olduğu yüksek derecede yapılandırılmış mekanda gerçekçi bir ölçeğe boyanmıştır.
Şekil, kollarından korkuluklara dayanan bir sandalyede otururken, baştan bele kadar, yarım uzunlukta gösterilmiştir.
Sol kolunu, arkasındaki parapetin ve figürü çerçeveleyen iki parçalı sütunların ve manzaraya bakan bir pencere oluşturmasının önerdiği bir sundurmanın önündeki sandalyenin koluna yaslıyor.
Bu yeni sanatsal formülün mükemmelliği, 16. yüzyılın başlarındaki Floransa ve Lombard sanatı üzerindeki etkisini hemen açıklıyor.
Bir yapıta karşı bir figürün üç çeyrek görünümü, mimarlık ortamı ve ön plana katılan eller gibi işin bu yönleri, 15. yüzyılın ikinci yarısının Flaman portresinde, özellikle de Hans'ın eserlerinde zaten mevcuttu.
Bununla birlikte, mekansal tutarlılık, atmosferik illüzyonizm, anıtsallık ve işin saf dengeleri yeniydi. Aslında, daha önceki portrelerinin hiçbiri böyle kontrollü majesti göstermediği için, bu yönler de Leonardo'nun çalışması için yeniydi.
TEBESSÜMÜNÜN SIRRI
Mona Lisa'nın ünlü gülümsemesi, ardıç dallarının Ginevra Benci'yi temsil ettiği ve erminin portrelerde Cecilia Gallerani'yi sırasıyla Washington ve Krakow'da temsil ettiği şekilde bakıcısı temsil eder.İtalyanca "gioconda" kelimesinin önerdiği mutluluk düşüncesinin görsel bir temsilidir. Leonardo bu mutluluğu nosyonunu portrenin ana motifi haline getirdi: işi bu kadar ideal yapan bu kavram budur. Peyzajın doğası da bir rol oynar.
